Εγώ μεγάλωσα με αρχές ανατροφή και συμβουλές. Και από αυστηρούς γονείς οι δάσκαλοι και οι συγγενείς, σε εμένα είχαν ποντάρει. Να γίνω το καλό παιδί, αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι. Μα ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει στο δάσος της ζωής μου ξενυχτά. Ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει κανείς τον λύκο δεν τον κυβερνά. Μα τις ελπίδες τους αυτές, εγώ τις πρόδωσα που λες και από θρεφτάρι στο μαντρί καλύτερα με συγκινεί, να γίνω εγώ μακάρι λύκος μαύρος και λιγνός, του πατέρα του καημός παρά στη γυάλα ψάρι. Μα ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει στο δάσος της ζωής μου ξενυχτά Ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει κανείς τον λύκο δεν τον κυβερνά. Επιστρέψαμε! Δεν θέλω να αρχίσω τις συνήθεις διθυραμβικες δηλώσεις, δρυμήτεροι και άλλα τέτοια, ούτε να δώσω οποιουδήποτε τύπου υποσχέσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μου γεννήθηκε η ανάγκη να γράψω κάτι για προσωπική ευχαρίστηση. Έτσι βρήκα ξανά απάγκιο σε αυτό εδώ το "ήρεμο" blog.
Eλάτε να σχολιάσουμε παρέα στίχους, που άφησαν επάνω μας το δικό τους σημάδι.