Στην Αιωνιότητα

Να ξυπνήσω πεθαμένος και να μ' έχεις αγκαλιά,

θα ήμουνα ευτυχισμένος τι κι αν ήμουν μακριά.

Θα ήμουνα εγκλωβισμένος μα χαρούμενος ξανά,

αφού το δικό σου χάδι θα ένοιωθα παντοτινά

Και τα μάτια μου θα κλείσεις με ένα άγγιγμα απαλό,

τον σταυρό μου να κρατήσεις να τον έχεις φυλαχτό.

Στη χλωμή μου όψη τώρα βλέπεις όλη τη ζωή,

που εσύ μου είχες χαρίσει κι έγινε μοναδική.

Το σκοτάδι δεν θα απέχει πια καθόλου από το φως

και τα βράδια που κοιμάσαι θα έρχομαι πιο ζωντανός.

Σαν σκιά μες το σκοτάδι, σαν αέρας απαλός,

σαν ανέμελη φιγούρα που την έστειλε ο Θεός.

Δεν μπορείς να πιστέψεις πως ο Θάνατος είναι η ζωή.

Αιώνια κουβέντα χαμένη σε σιωπή νεκρική.

Δεν μπορείς να πιστέψεις πως έτσι θα είμαι πάντα εκεί.

Αγγέλου σημάδι θα έχει κάθε φιλί.

Καλή σας μέρα. Όπως σας έχω υποσχεθεί κάθε περίπου δέκα αναρτήσεις θα ανεβαίνει κάποιο τραγούδι είτε δικό μου είτε όποιου φίλου επιθυμεί να ανεβάσει κάτι δικό του. Μιας και προς το παρόν η προσπάθεια που γίνεται να ανεβαίνουν στίχοι και μουσικές από διαφορετικά άτομα με διαφορετικές καλλιτεχνικές επιρροές δεν έχει την αναμενόμενη ανταπόκριση ανεβάζω πάλι μόνο τους στίχους από ένα δικό μου τραγούδι με τίτλο "Στην αιωνιότητα". Λίγο οι γιορτές που έρχονται, λίγο ο καιρός που χάλασε απότομα (αν και μας αρέσει) δικαιολογούν πιστεύω την μελαγχολική ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Οι συγκεκριμένοι στίχοι είχαν γραφτεί σε μία περίεργη φάση της ζωής μου και απλά τώρα τους ανέσυρα αναπολώντας τις τότε σκέψεις μου. Περιμένω με ανυπομονησία τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας.