Στιχοι-θειτε

Γαμώ το μου, ο διάολος να με πάρει πάλι πέρασα ένα βαθύ κόκκινο φανάρι μα δε φταίω εγώ, ήταν ίδιο το φεγγάρι με πανσέληνο κι όποιος το βλέπει μου κορνάρει. Τ' αυτοκίνητα πομπή του μαύρου ελέους και φορτώνονται αλήτες και νοικοκυραίους και στριμώχνονται στη μαύρη λεωφόρο κάνουνε ζιγκ ζαγκ για να περνάει τ' ασθενοφόρο. Κάτι σφυρίζει. Είμαι εγώ ένα τραγουδάκι κι η γη γυρίζει, με ζαλίζει πιο πολύ κάτι κάνει ίου ίου.... κάποιοι ήρθαν προς τα εδώ με το κρεβάτι ενός φορείου. Τι άλλο, τι άλλο σήμερα θα δω. Έχω κουραστεί, σα να κοιμάμαι σε τσιμέντο κάθε βράδυ το κρεβάτι μου φρενάρει να σωθεί κι έχω πειστεί, μ' ένα ασημένιο ντοκουμέντο στο σκοτάδι ένα κομμάτι απ' το φεγγάρι θα κρυφτεί. Που την πάτε! Αφήστε την, κοιμάται λίγο να ξεκουραστεί. Όχι, μη! Μη την ξυπνάτε τα νοσοκομεία φοβάται κι η καρδιά της θα πιαστεί. Καλησπέρα σας και καλή πρωτοχρονιά να έχουμε...Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα τραγούδι μιας νέας τραγουδοποιού η οποία

Χριστούγεννα Δεν περιμένω όμως τίποτα πια Τον Άι Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά Κι ειν' ένας πρώην Έλλην αριστερός Ένας θνητός Με τ' όνειρό του δίχως στέγη καμιά Και το ανοιξιάτικο κορίτσι μαμά Πλακώνεται απ' τη συνταγή την παλιά Οι μυρωδιές θυμίζουν κάτι βαρύ Κάποια πληγή Που απλώς δεν θέλουμε ν' ανοίξει ξανά Χριστούγεννα Τα πλεϊμομπίλ μου είν' εξαιτίας μου κουτσά Σβησμένα στη σαμπάνια βεγγαλικά Ίσως για κάποιους να 'ναι ακόμα γιορτή Μα ποιοι ειν' αυτοί; Ζουν σε θερμοκοιτίδες ή σε χωριά; Χριστούγεννα Κι ό,τι αρχίζω μου πηγαίνει στραβά Πάντα με πάει σ' ενός σταυρού τα καρφιά Και πότε-πότε τα καρφώνω κι εγώ Σε άλλον αμνό Έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα 'ναι ξανά Χριστούγεννα Κι εσύ τι θες απ' τη ζωή μου ξανά; Με τα λαμπιόνια σου τα θανατερά Και το φιλί σου πάντοτε αποδεκτό Πως σε μισώ Θες να 'σαι η ίδια και ν' αλλάζω εγώ Με θες προσωπικό σου δημιουργό Μη λες πως μοιάζω με τον Ντόναλντ εγώ Λάμπω εγώ Μα μ'

Να ξυπνήσω πεθαμένος και να μ' έχεις αγκαλιά, θα ήμουνα ευτυχισμένος τι κι αν ήμουν μακριά. Θα ήμουνα εγκλωβισμένος μα χαρούμενος ξανά, αφού το δικό σου χάδι θα ένοιωθα παντοτινά Και τα μάτια μου θα κλείσεις με ένα άγγιγμα απαλό, τον σταυρό μου να κρατήσεις να τον έχεις φυλαχτό. Στη χλωμή μου όψη τώρα βλέπεις όλη τη ζωή, που εσύ μου είχες χαρίσει κι έγινε μοναδική. Το σκοτάδι δεν θα απέχει πια καθόλου από το φως και τα βράδια που κοιμάσαι θα έρχομαι πιο ζωντανός. Σαν σκιά μες το σκοτάδι, σαν αέρας απαλός, σαν ανέμελη φιγούρα που την έστειλε ο Θεός. Δεν μπορείς να πιστέψεις πως ο Θάνατος είναι η ζωή. Αιώνια κουβέντα χαμένη σε σιωπή νεκρική. Δεν μπορείς να πιστέψεις πως έτσι θα είμαι πάντα εκεί. Αγγέλου σημάδι θα έχει κάθε φιλί. Καλή σας μέρα. Όπως σας έχω υποσχεθεί κάθε περίπου δέκα αναρτήσεις θα ανεβαίνει κάποιο τραγούδι είτε δικό μου είτε όποιου φίλου επιθυμεί να ανεβάσει κάτι δικό του. Μιας και προς το παρόν η προσπάθεια που γίνεται να ανεβαίνουν στίχοι και μουσικές από διαφ

Αν έχω μάθει κάτι από τη ζωή ως τώρα Είναι πως τίποτα κανείς δε σου χαρίζει Κι όταν η δύσκολη κοντοζυγώσει ώρα Καθένας μόνο για την πάρτη του φροντίζει Είναι ο νόμος της ζούγκλας θες δε θες Και δεν επικρατεί μονάχα στις τέσσερις γειτονιές Υπάρχει γύρω σου, μέσα σου και ζεις με αυτό Γιατί έκανε ξενιστή τον ίδιο σου τον εαυτό Δεν αμφιβάλω Ούτε έχω ψευδαισθήσεις Σήμερα είσαι αδελφός μα αύριο μπορεί να με πουλήσεις Και ξέρεις κάτι? Δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω Πιθανότατα εγώ να 'μαι ο πρώτος που θα στη παίξω Έτσι είσαι και συ, έτσι είμαι κ εγώ Τουλάχιστον έχω το θάρρος να το παραδεχτώ Κι αν για κάτι μπορώ να' μαι περήφανος ως τώρα είναι πως τον Αλέξανδρο στα μάτια ακόμα τον κοιτώ Ευτυχώς Φαντάζεσαι να ήταν αλλιώς? Δεν θα' χε υπάρξει ποτέ ο Φιλόλογος Ραψωδός Γιατί αυτός είναι η περσόνα που έχω φτιάξει από φως Να μου τα χώνει στα σκοτάδια για να μένω σωστός Όταν κινούμαι λάθος, όταν κινούμαι σκάρτα Όσα είμαι σαν προσωπικότητ