Στιχοι-θειτε

--> Do you know the enemy? Do you know your enemy? Well, gotta know the enemy right here. Do you know the enemy? Do you know your enemy? Well, gotta know the enemy right here. Do you know the enemy? Do you know your enemy? Well, gotta know the enemy right here. Violence is an energy Against the enemy Well Violence is an energy right here Bringing on the fury The choir infantry Revolt against the honor to obey Overthrow the effigy The vast majority Burning down the foreman of control Silence is the enemy Against your urgency So rally up the demons of your soul Do you know the enemy? Do you know your enemy? Well, gotta know the enemy right here Do you know the enemy? Do you know your enemy? Well, gotta know the enemy right here. The insurgency will rise When the bloods been sacrificed Don't be blinded by the lies In your eyes Well Violence is an energy Oh From here to etern

Τη φάτσα μου βαρέθηκα ρε φίλε πάρτη και δώσ' μου τη δικιά σου την φάτσα μου την μπούχτισα όλη μέρα γουστάρω και την κοπελιά σου. Γουστάρω να καπνίσω αν μου καπνίσει γουστάρω μαύρο παντελόνι γουστάρω να βγω έξω σαν παλιάτσος μέσα στη ζέστη και το χιόνι. Τη φάτσα μου βαρέθηκα ρε φίλε πάμε κανένα ταξιδάκι ας αγαπήσουμε κι οι δυο το ίδιο κορίτσι κι οι τρεις ας πάμε για ουζάκι. Γουστάρω ν' αρπαχτούμε μες στο δρόμο κι όταν θα μοιάζουμε πια τόσο ο σατανάς θα μας μπερδεύει φίλε, κάποια στιγμή θα σε σκοτώσω. Αυτή τη στιγμή θα ήθελα λίγη ησυχία. Υποδεχθείτε ένα καταπληκτικό τραγουδιστή, έναν αξιαγάπητο ηθοποιό, έναν απίστευτο παρουσιαστή και έναν μοναδικό άνθρωπο που αν και έφυγε από κοντά μας στις 14 Οκτωβρίου του 2004 κατάφερε με τη φωνή του, τις ατάκες του, τη ζωή του να μας σημαδέψει αιώνια. Ο Βλάσσης Μπονάτσος ξεκίνησε την καριέρα του ιδρύοντας τους "Πελόμα Μποκιού", στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα. Μιλάμε για ένα θρυλικό συγκρότημα παρά τα μόλις 2 χρόνια που υπήρξ

Μη πετάει φτερό στο πέλαγο Και μαντάτο απ' την Αθήνα Τι να θυμηθώ απ' τα μάτια σου Που 'χω να τα δω ένα μήνα Στ' άγρια σοκάκια της ψυχής Ψάχνω μα δε σ' ανταμώνω Α, να κοιμηθώ να σ' ονειρευτώ Που με ξέχασες και λιώνω Ούτε που σαλεύει το νερό Ούτε μου μιλούν οι γλάροι Μου άργησες πολύ, πες μου πως θα 'ρθεις Πριν να σβήσουνε οι φάροι Μετά τις δύο πολύ καλές αναρτήσεις ξένου ρεπερτορίου, επιστρέφουμε στο ελληνικό με ένα κομμάτι που όταν το πρωτοάκουσα απλά δεν μπορούσα να το ξεχάσω. Είχε καρφωθεί στο μυαλό μου και το σιγοτραγουδούσα συνέχεια. Το σημερινό μας τραγούδι λοιπόν έχει τίτλο "Τι να θυμηθώ" και μας έρχεται από τον δίσκο "Ένας κύκνος κλαίει" του Απόστολου Ρίζου. Αξίζει να σημειωθεί ότι στίχους και μουσική σε όλα τα τραγούδια του δίσκου έχει γράψει ο Νίκος Ζούδιαρης. Ο οποίος εμπιστεύτηκε το 2001 τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Απόστολο Ρίζο να ερμηνεύσει τα τραγούδια του. Ο απόστολος Ρίζος έρχεται στην Αθήνα 18 χρονών σαν φο

27 of December is arrived and i think its Saturday. Greece is turning into white and its cold. We dont really care. I keep thinking of the way that we were met Feels like its a fairy tale Youre the princess the most beautiful Ive seen I am just a prince I can make you play I can make you smile I can make you safe in my foolish arms Youre my sweetest kiss Youre my immortality Youre my pretty world spins inside my little mind little mind Now were kissing and were saying to each other Just a little I do But the thing is what we really want to say It cannot be said And I promise I will never let that death Take you from me anyway Ill throw us stars, stars. Stars To wish well never die Youre my brightest sun Youre my crystal sea Youre my loudest rhythm Beats inside my heart I will make you laugh I will make you fly to the shinny skies Where well live in happiness. Η Monika, είναι ένα νέο κορίτσι και σε ηλικία αλλά και

Is o ur secret safe tonight and are we out of sight Or will our world come tumbling down? Will they find our hiding place is this our last embrace or will the walls start caving in? It could be wrong, could be wrong, but it should have been right It could be wrong, could be wrong, to let our hearts ignite It could be wrong, could be wrong, are we digging a hole? It could be wrong, could be wrong, this is out of control It could be wrong, could be wrong, it can never last It could be wrong, could be wrong, must erase it fast It could be wrong, could be wrong, but it should have been right It could be wrong could be.... Love is our resistance They'll keep us apart and they wont to stop breaking us down Hold me our lips must always be sealed If we live a life in fear I'll wait a thousand years just to see you smile again Kill your prayers for love and peace You'll wake the thought police we can't hide the truth inside It could be wrong, could be wrong, but it should h

Μάνα μη με συμβουλεύεις είμαι μεγάλος πια έχω ανοίξει τα φτερά μου ανεβαίνω τα σκαλιά μου χάραξα τα όνειρα μου και έχει μάνα μου ουσία μην σε πιάνει απελπισία. Θα έχω μάτια και στη πλάτη κι ένα καλό σκοπό κάθε ένα μονοπάτι θα χει να μου δώσει κάτι κάτι για να συνεχίζω και ποτέ να μη λυγίζω ως το τέλος να ελπίζω. Κι αν έρθουν στεναχώριες θα έρθουν και χαρές έχει μάνα μου ουσία μη σε πιάνει απελπισία ότι βρέξει ας κατεβάσει έχω χρόνια για να πάθω αν δεν πάθω πως θα μάθω. Κι αν η μοίρα πει αντίο κι είμαι εγώ ο τυχερός είχε μάνα μου ουσία μη σε πιάσει απελπισία. Σήμερα θα ασχοληθούμε με έναν καλλιτέχνη που θα έπρεπε οι περισσότεροι να τον γνωρίζουμε από το γνωστό Reality ψευτο-ταλέντων Fame Story. Ωστόσο αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι οι περισσότεροι (βάζοντας μέσα και τον εαυτό μου) τον μάθαμε λίγο αργότερα. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι άκουγα τραγούδια του και έλεγα επιτέλους κάτι νέο και φρέσκο, χωρίς να ξέρω ότι είχε συμμετάσχει στο Reality. Αναφέρομαι στ

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο, πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπον ύπουλο μισώ κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω. Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό, πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο, κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές, σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο. Ακόμα, λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ, που είν' όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα, κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές κανείς δεν το 'μαθε, γιατί δεν το 'πα σε κανένα. Μ' απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά, και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη, κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω στο χαρτί, εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη. Ήμουνα τότε δόκιμος σ' ένα λαμπρό ποστάλ και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία. Τότε τη γνώρισα - σαν άνθος έμοιαζε αλπικό - και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία. Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική, κόρη ενός πλούσιου