Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δίπλα στο Τζάκι


Χορεύουν δίπλα μου παράφοροι χειμώνες

και πεφταστέρια που μου δείξανε το φεγγάρι.

Δίπλα στο τζάκι βυθισμένος για αιώνες,

να ωριμάζω σαν κρασί μες το κελάρι.


Μέσα απ’ τη φλόγα ξεπηδάει η μορφή σου

κι όπως συνήθως έρχεσαι και μου κρατάς το χέρι.

Το σώμα σου είναι αδειανό μα όχι κι ψυχή σου

Και στη παλάμη μου άφησες ακόμα ένα αστέρι.


Δίπλα στο τζάκι έμεινα για πάντα βυθισμένος

να βλέπω απ’ το παράθυρο τον χρόνο να κυλάει.

Κάτασπρος, βουβός μα πάντα ευτυχισμένος,

Αφού το βλέμμα σου ένοιωθα να μου χαμογελάει.


Ας κάνω λοιπόν την αρχή ανεβάζοντας τους στίχους από ένα δικό μου τραγούδι. Το είχα γράψει πριν από αρκετά χρόνια και τώρα τελευταία το ξέθαψα οπότε είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Την μουσική δεν την έχω ακόμα σκεφτεί οπότε στην σημερινή ανάρτηση δεν θα έχετε να ακούσετε το τραγούδι παρά μόνο να αφοσιωθείτε στον στίχο και να μου στείλετε όσα περισσότερα σχόλια μπορείτε. Πείτε μου άφοβα τη γνώμη σας και όποιος τολμήσει να βάλει κάποια έστω και πρόχειρη μουσική (αν θεωρεί βέβαια ότι το κομμάτι το αξίζει) με πολύ χαρά να μου την στείλει να την δημοσιεύσουμε. Σας χαιρετώ και σήμερα και περιμένω τα δικά σας τραγούδια.



Ετικέτες

Σχόλια

  1. Augmented Fourth26 Οκτωβρίου 2010 - 10:02 μ.μ.

    "Κάτασπρος, βουβός μα πάντα ευτυχισμένος,
    Αφού το βλέμμα σου ένοιωθα να μου χαμογελάει.."
    Tέλειο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. mars26 Οκτωβρίου 2010 - 10:08 μ.μ.

    Σε ευχαριστώ πολύ Βάσια και για το θετικό σχόλιο και για την άμεση ανταπόκριση. Άντε και αν έχεις τίποτα που δεν το έχεις ανεβάσει στο blog σου, θα χαιρόμουν πάρα πολύ να το ανεβάσω...και πάλι να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ουρανίσκος28 Οκτωβρίου 2010 - 10:13 μ.μ.

    Όμορφο...και μόλις άναψα το τζάκι.Μακάρι να γίνει και ωραίο τραγούδι κάποια στιγμή!

    Τα λέμε φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. mars29 Οκτωβρίου 2010 - 2:18 π.μ.

    Τέλεια...τίποτα καλύτερο από το να κάθεσαι δίπλα στο τζάκι με καλή παρέα και καλό κρασί. Σε ευχαριστώ πολύ. Από το στόμα σου και στου "συνθέτη" το αυτί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. elefterifoni2 Νοεμβρίου 2010 - 2:59 μ.μ.

    ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ ΠΟΛΥ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΣΟΥ
    ΜΕ ΜΙΑ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΙΑ!
    ΤΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ...
    ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
    ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. mars2 Νοεμβρίου 2010 - 4:48 μ.μ.

    Να είσαι καλά dromeas, σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Χαίρομαι πραγματικά που από ότι βλέπω υπάρχουν άτομα που τους άγγιξαν αυτοί οι στίχοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαραμπού (Ν. Καββαδίας)

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο, πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπον ύπουλο μισώ κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω. Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό, πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο, κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές, σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο. Ακόμα, λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ, που είν' όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα, κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές κανείς δεν το 'μαθε, γιατί δεν το 'πα σε κανένα. Μ' απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά, και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη, κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω στο χαρτί, εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη. Ήμουνα τότε δόκιμος σ' ένα λαμπρό ποστάλ και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία. Τότε τη γνώρισα - σαν άνθος έμοιαζε αλπικό - και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία. Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική, κόρη ενός πλούσιου
5 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Το παπάκι (Νικόλας Άσιμος)

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα να μου κάνει πα, πα, πα Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει που όλο μου κουνάει τ' αφτιά Και δε μου καίγεται καρφί αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια όταν, θα έχω πια χαθεί κι ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα- ή θα έχω μαραθεί Και ας μη σου καίγεται καρφί Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ "Δεν είμαι συν-θέτης είμαι πλην-θέτης" είχε πει ο Νικόλαος Ασημόπουλος σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Γιώργο Βιδάλη δέκα μήνες πριν φύγει από τη ζωή. Ένας σεμνός καλλιτέχνης, με όλη τη σημασία της λέξης που δεν άντεξε το σύστημα. Έλεγε "με λένε Νικόλα Άσιμο ούτε Νικόλαο, ούτε Νίκο, ούτε Ασημόπουλο. Άσιμο, και με γιώτα".Τα λόγια είναι περιττά όμως ας τον θυμηθούμε μέσα από ένα σπουδαίο τραγούδι του. Το παπάκι είναι ένα τραγούδι που το έγραψε ο Άσιμος για να κοιμίζει την κόρη του. Την πρώτη φορά που το άκουσα δεν μου πέρασε καν από το μυαλό ότι πρόκειται για νανούρισμα. Είναι
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Τι να Θυμηθώ (Απόστολος Ρίζος)

Μη πετάει φτερό στο πέλαγο Και μαντάτο απ' την Αθήνα Τι να θυμηθώ απ' τα μάτια σου Που 'χω να τα δω ένα μήνα Στ' άγρια σοκάκια της ψυχής Ψάχνω μα δε σ' ανταμώνω Α, να κοιμηθώ να σ' ονειρευτώ Που με ξέχασες και λιώνω Ούτε που σαλεύει το νερό Ούτε μου μιλούν οι γλάροι Μου άργησες πολύ, πες μου πως θα 'ρθεις Πριν να σβήσουνε οι φάροι Μετά τις δύο πολύ καλές αναρτήσεις ξένου ρεπερτορίου, επιστρέφουμε στο ελληνικό με ένα κομμάτι που όταν το πρωτοάκουσα απλά δεν μπορούσα να το ξεχάσω. Είχε καρφωθεί στο μυαλό μου και το σιγοτραγουδούσα συνέχεια. Το σημερινό μας τραγούδι λοιπόν έχει τίτλο "Τι να θυμηθώ" και μας έρχεται από τον δίσκο "Ένας κύκνος κλαίει" του Απόστολου Ρίζου. Αξίζει να σημειωθεί ότι στίχους και μουσική σε όλα τα τραγούδια του δίσκου έχει γράψει ο Νίκος Ζούδιαρης. Ο οποίος εμπιστεύτηκε το 2001 τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Απόστολο Ρίζο να ερμηνεύσει τα τραγούδια του. Ο απόστολος Ρίζος έρχεται στην Αθήνα 18 χρονών σαν φο
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα