On bended knee is no way to be free Lifting up an empty cup, I ask silently All my destinations will accept the one that's me So I can breathe... Circles they grow and they swallow people whole Half their lives they say goodnight to wives they'll never know A mind full of questions, and a teacher in my soul And so it goes... Don't come closer or I'll have to go Holding me like gravity are places that pull If ever there was someone to keep me at home It would be you... Everyone I come across, in cages they bought They think of me and my wandering, but I'm never what they thought I've got my indignation, but I'm pure in all my thoughts I'm alive... Wind in my hair, I feel part of everywhere Underneath my being is a road that disappeared Late at night I hear the trees, they're singing with the dead Overhead... Leave it to me as I find a way to be Consider me a satellite, forever orbiting I knew
Εγώ μεγάλωσα με αρχές ανατροφή και συμβουλές. Και από αυστηρούς γονείς οι δάσκαλοι και οι συγγενείς, σε εμένα είχαν ποντάρει. Να γίνω το καλό παιδί, αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι. Μα ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει στο δάσος της ζωής μου ξενυχτά. Ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει κανείς τον λύκο δεν τον κυβερνά. Μα τις ελπίδες τους αυτές, εγώ τις πρόδωσα που λες και από θρεφτάρι στο μαντρί καλύτερα με συγκινεί, να γίνω εγώ μακάρι λύκος μαύρος και λιγνός, του πατέρα του καημός παρά στη γυάλα ψάρι. Μα ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει στο δάσος της ζωής μου ξενυχτά Ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει κανείς τον λύκο δεν τον κυβερνά. Επιστρέψαμε! Δεν θέλω να αρχίσω τις συνήθεις διθυραμβικες δηλώσεις, δρυμήτεροι και άλλα τέτοια, ούτε να δώσω οποιουδήποτε τύπου υποσχέσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μου γεννήθηκε η ανάγκη να γράψω κάτι για προσωπική ευχαρίστηση. Έτσι βρήκα ξανά απάγκιο σε αυτό εδώ το "ήρεμο" blog.